Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Ανταπόκριση: παίχτηκε "ο δρόμος"

Έγιναν οι τρεις παραστάσεις του μιούζικαλ "Ο δρόμος" στον Εύοσμο. Οι φωτογραφίες είναι από την πρεμιέρα και τη δεύτερη μέρα. Τις τράβηξε ο Χρήστος Ιωάννου.
Και κόσμο είχαμε και το χαρήκαμε πολύ.
Το ραντεβού μας ανανεώνεται για τις 28, 29 και 30 Νοεμβρίου στη Σταυρούπολη, αυτή τη φορά, στο Κέντρο Πολιτισμού Χρήστος Τσακίρης, Λαγκαδά 221. Κρατήσεις θέσεων γίνονται και στα τηλέφωνα: 2313302834-5 τα πρωινά και 2313302833 τα απογεύματα.












































Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Τα κείμενα φύγαν από τα χέρια!






Τελευταίες πρόβες στο χώρο όπου στήθηκε και τελειοποιείται το σκηνικό. Από Δευτέρα μεσημέρι μπαίνουμε στο θέατρο του Πολιτιστικού Κέντρου του Ευόσμου.
Αφίσες, έτοιμες. Flyers, έτοιμα. Banners, έτοιμα. Εισιτήρια, έτοιμα. Βγαίνουμε...

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

Ένα μιούζικαλ για τη γενιά της Μεταπολίτευσης

Ο δρόμος. Κάπου στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης. Από το εβδομήντα και μετά. Για τους έφηβους της Μεταπολίτευσης.

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2008

Είμαστε πια σκηνίτες!

- Ξεκινάμε, λέμε!
Την προσοχή σας, παρακαλώ!

-Πιο πειστικά αγόρι μου.
Πρέπει να σε πάρουν στα σοβαρά, δεν παίζουμε εδώ, δουλειά κάνουμε.
-Δεν το είπα καλά, ε;
-Θα σε κοιτούσα έτσι αν το 'λεγες καλά;

-Κάτι είπε ο Άρης, αλλά προλαβαίνω ένα τηλεφώνημα.
-Άλλος στη ντουτούκα,
άλλος τηλεφωνάει,
άλλος τραβάει φωτογραφίες.
Γίνεται κάτι και δεν το καταλαβαίνω;

-Μην γελάς καλέ, αρχίζουμε είπε, δεν άκουσες;

-Μην στεναχωριέσαι. Το 'χω.

- Σιγά μην το 'χει!

-Δύσκολα τα βλέπω τα πράγματα.
-Κι εγώ.

-Αμ εγώ;

-Δεν σου είπα το έχω;
Κοίτα τους πως υπογράφουν;
Λες και συμπληρώνουν λόττο σε τζακ ποτ.

-Εμείς θα υπογράψουμε;
-Γιατί όχι; Ψυχή θα δώσουμε;
Μια τζίφρα είναι. Μονογραφή θα βάλω.
-Κι εγώ.

-Εύκολο ήταν.
Νιώθω μια ανακούφιση τώρα, μια σιγουριά ρε παιδί μου.

-Κι όμως το είχε! Τώρα πια είμαστε όλοι σκηνίτες.
Σκηνίτες, δυτικά.

ΥΓ
Μετά το γεύμα εργασίας, σειρά είχε το ποτό εργασίας. Οι πρώτες 16 υπογραφές μπήκαν στο ιδιωτικό συμφωνικό σύστασης της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας "Σκηνή, δυτικά".
Όλα προχωράνε καλά!

Τρίτη 3 Ιουνίου 2008

Σκηνή, δυτικά


Το χθεσινοβραδινό γεύμα εργασίας των συντελεστών του «Δρόμου», απέδωσε καρπούς με σημαντικότερο το όνομα της ομάδας: Σκηνή, δυτικά.

Τα υπόλοιπα, εν καιρώ.

Τρίτη 22 Απριλίου 2008

Ξανά, μετά από καιρό

Πρόβα στις 14/4/2008, μετά από καιρό.

















Ποιος είπε πως δεν υπάρχει περισυλλογή και υψηλή αίσθηση του καθήκοντος;

ΥΓ
Οπτικοακουστικό υλικό: το τσαλίμι

Τρίτη 4 Μαρτίου 2008

Γράμματα χασάπη!

Με δύναμη και τρέλα.
Όταν έριξα την ιδέα για συμμετοχή στο γλέντι της Αγωνιστικής Συνεργασίας, αμέσως μετά το μετάνιωσα. Κινδύνευε ο ρυθμός της προετοιμασίας του ΔΡΟΜΟΥ. Κι αν αυτό συνδυαζόταν και με την έμφυτη ροπή που έχει η ομάδα για παρεΐστικο γλέντι και τον νταλγκά της για ανέβασμα επιθεώρησης, τότε τα πράγματα σοβάρευαν ακόμα περισσότερο.
Η Σταυρούλα όμως το θεώρησε μια καλή ευκαιρία για άσκηση. Τα παιδιά γούσταραν, οπότε, δεν μας κρατούσε πια τίποτα.
Τίποτα, που λέει ο λόγος. Προβλήματα αρκετά. Κάποιοι θα βγαίναν για πρώτη φορά να παίξουν μπροστά σε κόσμο, οπότε τη μια τους φαινόταν μεγάλο το κείμενο, την άλλη δύσκολο το τραγούδι. Καλά παιδιά, αλλά η γκρίνια, γκρίνια. Κείμενα άλλαξαν χέρια, η σιγουριά μερικών από την ομάδα έπαιξε το ρόλο της και φτάσαμε στο βράδυ της Πέμπτης 28 Φεβρουαρίου 2008.

Το πρώτο σκετς είναι μια σκηνή από το ΔΡΟΜΟ παραλλαγμένο για τις ανάγκες της βραδιάς. Κείμενο Σπύρου Λαζαρίδη, μουσική Μπάμπη Κουρκούδιαλου. Παίζουν η Δέσποινα Νοταρίδου και ο Τάκης Μάλλης. Τα εργαζόμενα παιδιά είναι ολόκληρος ο θίασος που ήταν στην Κιβωτό. Τραγούδησε η δικιά μας Αλεξία Πιμπιλίδου και ο Βασίλης Μπάνος από την Αγωνιστική Συνεργασία ο οποίος έπαιξε και κιθάρα.
Το κέφι δεν κρύβεται.
Όπως δεν κρύβεται και το χαρτί στα χέρια του Τάκη, στο τραγούδι. Τα άτιμα τα τραγούδια που έχουν και στίχοι... αντί να έχουν λα λα λα και αμάν γιαβρούμ έχουν λόγια. Άσε που αυτός ο στιχουργός το 'χει σε κακό να βάλει ένα ρεφρέν της προκοπής. Κάθε ρεφραίν έχει και άλλες λέξεις. Και τα θυμάται ο ...μπαγάσας.


Μουσική, τραγούδια και σειρά έχει το δεύτερο σκετς. Από τη Μήδεια του Μποστ. Με τη Φιλιώ Ζέρη. Το απόσπασμα αυτό έχει τη μικρή του ιστορία. Είναι κομμάτι μιας παράστασης που ετοιμάστηκε αλλά δεν ανέβηκε ποτέ στη σκηνή.
Η Φιλιώ έβγαλε μια Μήδεια γοητευτική και εκρηκτική, μια βασίλισσα της γειτονιάς που ...πολλά γνωρίζει.
Τα πήγε περίφημα και κέρδισε την σιωπή των θεατών (σε συνθήκες ταβέρνας, ημέρα Τσικνοπέμπτη) και το αβίαστο χειροκρότημά τους. Το κοινό, οφείλω να ομολογήσω, εξαιρετικό και συνεργάσιμο. Το κουστούμι, δια χειρός Σταυρούλας από γνήσιες γάζες και χρώμα από αυγά κότας αλανιάρας.


Από την ίδια, ματαιωμένη παράσταση είναι και το επόμενο σκετς. Το κείμενο ξεσηκώθηκε από το καταπληκτικό λογοτεχνικό περιοδικό του ποιητή Γιάννη Πατίλη, "Πλανόδιον", αρ. 3, 1987 και προέρχεται από ένα ανάτυπο από τα Ναυπακτιακά. Μια γυναίκα αφηγείται τα παθήματά της στην Ελλάδα του Εμφυλίου Πολέμου:
Μια βουλά, π' λέτε, στις χαντακουμένις ικείνις μέρις, πέρασα απ' τουν Πέρκου παγαίνοντας για τα κατώμερα. Θα νάταν Σεπτέμπρης του '46. Στην πλατεία μι σταμάτησαν αρματουμένοι. -Πούθιν έρχισι ξινουχωρίτ'; Μι ρώτ'σαν. Κι απόκουντα: έχεις πασαπόρτια; Τι κρύβ'ς στου σακούλι σ'; Τσ' απουκρίθηκα. -Κι μι ποιους είσι; Μι τ'ς Χίτις ή μι τ'ς Κουκουέδις; [...]
Η Δώρα Καλαϊτζή έκανε μιαν πολύ όμορφη ερμηνεία και προσπέρασε με άνεση τις τρικλοποδιές του μουσικού που θεώρησε πως μπορούσε να παρεμβαίνει όποτε ήθελε. Όλα πρίμα μέχρι τώρα. Κι έρχονται τα δύσκολα.



Το dvd μου, μέσα! Ένα επίκαιρο κείμενο (Σ. Λ.) που το περιμέναμε να το δούμε παιγμένο, με αγωνία. Το χαμόγελο επιτυχίας στο πρόσωπο της σκοτεινής φιγούρας στο βάθος, δείχνει πως κι εδώ τα πράγματα πήγανε καλά. Η Μαρία Μπρόβα στο ρόλο μιας συμβασιούχου που τσιλιμπουρδίζει με τον προϊστάμενο και ο Σταύρος Τσαλαμπούνης στο ρόλο του προϊστάμενου ξεσήκωσαν τον κόσμο που δεν περίμενε, μάλλον, ένα τόσο φρέσκο κείμενο. Τι κρύβει η τσάντα;




Ένα φινάλε αντάξιο της έναρξης. Η Σταυρούλα Μαμούτου, η σκηνοθέτριά μας, έστησε ένα κείμενο με αποσπάσματα από την Κυριακή των παπουτσιών του Λάκη Λαζόπουλου και ο Γιάννης Αϊμαλιώτης (αριστερά στην κάτω φωτογραφία), Χρήστος Λιούκας (κέντρο) και Άρης Μερενίδης (δεξιά) το έπαιξαν λες και ήταν στον παλιό Κασλή στον Εύοσμο, περασμένα μεσάνυχτα και λέγανε τα έξυπνα και τα ωραία τους. Σιγά που δεν το είχες το κείμενο (ονόματα δε λέμε)! Δηλαδή αν το είχες τι παραπάνω θα έκανες;
Γέλιο αβίαστο, πάντα τέτοια.

Τέλος. Το πιο όμορφο σχόλιο που άκουσα από κάποιον από τους θεατές: Είστε πολύ ωραία παρέα κι αυτό φαίνεται. Μόλις τελείωνε κάποιο σκετς ορμούσατε οι υπόλοιποι και αγκαλιάζατε αυτούς που έπαιζαν και τους φιλούσατε σαν να παίζατε εσείς οι ίδιοι.

Οι φωτογραφίες και το video είναι του Μάκη Μουρατίδη. Περισσότερες φωτογραφίες, στην ανάρτηση Κιβωτός στο ΨΝΘ, Τσικνοπέμπτη.